Prolog

Mój świat zatapia się w mroku 

A oczu otworzyć nie mogę 

I choć próbuje, to nic nie daje 

A mimo to, że są zamknięte, widzę 

Widzę płomienie, ból i Ciebie 

Dlaczego ja?-krzyczę 

Ale usta me otworzyć nie chcą się 

I wydaje z siebie tylko ciszę 

Moje serce śpi 

Więc czemu słyszę jego bicie? 

I oddalam się od Ciebie, spadając w dół 

A jednak wznoszę się i jestem coraz bliżej 

W moich uszach odbija się rozpaczy krzyk 

Czyj to głos? 

Znam go skądś...  

I widzę kogoś 

Lecz zaraz ginie w płomieniach 

A ogień wszystko pochłania 

I nie widzę już nic 

Nawet Ciebie. 

A gdy oczy otworzyłam 

Szkarłat zobaczyłam. 

Już nie chcę tego! 

Zabierzcie to ode mnie! 

Czyjś płacz końca nie ma 

Przeznaczenie swoje żniwa zbiera... 

Mój świat zatopił się w mroku 

I łzy popłynęły z mych oczu.

Od Dilay:  Przyszedł mi pomysł na to...coś xD Nie wiem, czy komuś przypadnie do gustu taki prolog i to opowiadanie, ale mam nadzieję, że ci, którzy przeczytają prolog, wyrażą swoje zdanie.  Za wszystkie błędy przepraszam. Podejrzewam, że będę musiała na nowo nauczyć się pisać (Boże jak to brzmi xD). Nie udostępniałam nic od kilku lat, a moje poprzednie opowiadania, no powiedzmy szczerze, nie były zbyt dobre. Ale mam nadzieję, że nie popsuję tego pomysłu i wyjdzie tak, jak zaplanowałam ^.^